Het weer, Gordon en spoedeisende perikelen.
Door: Anne
23 Oktober 2010 | Suriname, Paramaribo
Na drie weken Surinaamse zon ben ik eindelijk een beetje verkleurd en is het echte wit er wel vanaf. Als je hier bij water in de buurt bent is het heel goed uit te houden in de zon. De temperatuur is hier constant boven de 30 graden en het is heel vreemd als je een, voor je gevoel, koude ruimte binnen loopt en je ziet dat de airco daar op 25 graden staat. Dat wordt nog leuk als ik in december de Nederlandse vrieskou weer in moet!
Over regen in Suriname heb ik mij altijd laten vertellen dat dat hele harde buien zijn, maar nooit meer dan een paar minuten duurt. Nou, gisteren was duidelijk een uitzondering. Het is rond 17 uur gaan hozen en rond 00.00 werd het eindelijk weer langzaam droog. Toen ik boodschappen had gehaald kon ik mijn kleren uitwringen.
Bij het boodschappen halen blijf ik mij steeds weer verbazen. Sowieso over de vele Nederlandse producten en merken die in de schappen staan, maar vooral ook over de muziek die er wordt gedraaid. In de supermarkt hoor je regelmatig Clouseau op de achtergrond, terwijl je in een kledingwinkel niet verbaasd moet opkijken als je Gordon ineens voorbij hoort komen! Ik kan er niet aan wennen.
Op de spoedeisende hulp heb ik deze week mijn eerste echte ER moment beleefd. Er kwam een melding binnen van een schoolbus die over de kop was geslagen. De SEH werd zo veel mogelijk leeg gemaakt en de materialen aangevuld. 32 Kinderen met snijwonden en breuken werden huilend en schreeuwend binnen gebracht. Ik werd gevraagd om even een meisje te hechten. “Tuurlijk, geen probleem” zei ik. Toen ik bij haar aankwam bleek dat een groot deel van de huid van het voorhoofd los lag, alsof iemand het met een hark had los gehaald. Bovendien zaten er allemaal houtsplintertjes in. Op een gang van de SEH onder toeziend oog van verpleegkundigen, artsen en co-assistenten moest ik met het verkeerde materiaal (de goede hechtdraden waren op) de huidflappen weer enigszins bij elkaar brengen.
Gelukkig waren de wonden van de andere kinderen minder erg. Ik moet zeggen dat de situatie ongelooflijk goed gestructureerd is aangepakt. Binnen heel korte tijd waren alle kinderen gezien en geholpen door co-assistenten en artsen. Ik stond er echt van te kijken.
De dolfijnentour afgelopen weekend was erg leuk. De tuimelaars (dolfijnen met een rode buik) zwommen in groepjes rondom de boot, maar doken wel steeds snel weer onder. Het openlucht museum was mooi om te zien, maar die suiker en koffie plantages bleken niet meer te bestaan. Het is nu alleen nog een Javadorp dat alleen per boot is te bereiken en waar kinderen van 8 jaar met kleinere broertjes en zusjes op volwassen brommers rijden (zonder helm). In dat dorp hebben we heerlijk Javaans zitten eten. (Of je hier nou roti, Javaans of wat anders eet, het is allemaal lekker)
Dit weekend zijn Joline en ik allebei vrij en gaan we twee dagen naar Nickerie en Bigipan om uit te rusten. (Wij mogen toch ook wel een beetje vakantie hebben? ;-))De natuur moet daar heel mooi zijn en er zouden veel vogels zitten. We gaan er slapen in hangmatten in hutjes boven het water. Hoe ik dat heb ervaren schrijf ik jullie volgende week.
Fijn weekend,
Anne
Over regen in Suriname heb ik mij altijd laten vertellen dat dat hele harde buien zijn, maar nooit meer dan een paar minuten duurt. Nou, gisteren was duidelijk een uitzondering. Het is rond 17 uur gaan hozen en rond 00.00 werd het eindelijk weer langzaam droog. Toen ik boodschappen had gehaald kon ik mijn kleren uitwringen.
Bij het boodschappen halen blijf ik mij steeds weer verbazen. Sowieso over de vele Nederlandse producten en merken die in de schappen staan, maar vooral ook over de muziek die er wordt gedraaid. In de supermarkt hoor je regelmatig Clouseau op de achtergrond, terwijl je in een kledingwinkel niet verbaasd moet opkijken als je Gordon ineens voorbij hoort komen! Ik kan er niet aan wennen.
Op de spoedeisende hulp heb ik deze week mijn eerste echte ER moment beleefd. Er kwam een melding binnen van een schoolbus die over de kop was geslagen. De SEH werd zo veel mogelijk leeg gemaakt en de materialen aangevuld. 32 Kinderen met snijwonden en breuken werden huilend en schreeuwend binnen gebracht. Ik werd gevraagd om even een meisje te hechten. “Tuurlijk, geen probleem” zei ik. Toen ik bij haar aankwam bleek dat een groot deel van de huid van het voorhoofd los lag, alsof iemand het met een hark had los gehaald. Bovendien zaten er allemaal houtsplintertjes in. Op een gang van de SEH onder toeziend oog van verpleegkundigen, artsen en co-assistenten moest ik met het verkeerde materiaal (de goede hechtdraden waren op) de huidflappen weer enigszins bij elkaar brengen.
Gelukkig waren de wonden van de andere kinderen minder erg. Ik moet zeggen dat de situatie ongelooflijk goed gestructureerd is aangepakt. Binnen heel korte tijd waren alle kinderen gezien en geholpen door co-assistenten en artsen. Ik stond er echt van te kijken.
De dolfijnentour afgelopen weekend was erg leuk. De tuimelaars (dolfijnen met een rode buik) zwommen in groepjes rondom de boot, maar doken wel steeds snel weer onder. Het openlucht museum was mooi om te zien, maar die suiker en koffie plantages bleken niet meer te bestaan. Het is nu alleen nog een Javadorp dat alleen per boot is te bereiken en waar kinderen van 8 jaar met kleinere broertjes en zusjes op volwassen brommers rijden (zonder helm). In dat dorp hebben we heerlijk Javaans zitten eten. (Of je hier nou roti, Javaans of wat anders eet, het is allemaal lekker)
Dit weekend zijn Joline en ik allebei vrij en gaan we twee dagen naar Nickerie en Bigipan om uit te rusten. (Wij mogen toch ook wel een beetje vakantie hebben? ;-))De natuur moet daar heel mooi zijn en er zouden veel vogels zitten. We gaan er slapen in hangmatten in hutjes boven het water. Hoe ik dat heb ervaren schrijf ik jullie volgende week.
Fijn weekend,
Anne
-
23 Oktober 2010 - 09:50
Yvette:
Hoi Anna,
Je kent me natuurlijk niet, maar ik las vandaag je reisberichten! Het klinkt ontzettend mooi! Ik ben zelf van plan om in februari voor mijn ziekenhuis stage naar Paramaribo te gaan! Maar naast mijn stage wil ik natuurlijk ook leuke dingen doen! Heb je misschien tips voor mij of een site waar informatie op staat?
Heel veel plezier en alvast bedankt!
Groeten,
Yvette
Mijn mail is: yv.van.huizen@hotmail.com -
23 Oktober 2010 - 11:04
Laura:
Hoi Anne
Leuk om jouw verhalen van suriname te kunnen lezen!!!
Geniet er maar van want mijn ervaring met Tanzania is dat alles zo voorbij vliegt!
Ik wens je nog hele gezellige en leerzame weken en natuurlijk een mooie vakantie maar als ik de foto's zie komt dat wel helemaal goed
groetjes
laura -
25 Oktober 2010 - 07:08
Judith:
annieeeeee
zo te lezen heb je het prima daar!! lekker hoor dat eten en een beetje uitrusten in een hangmat enz :P
wel spannend zeg je eerste ER momentje!! maar die kids zijn natuurlijk in goede handen bij annie MG ;)
kus -
25 Oktober 2010 - 07:17
Ellen:
Hee Anne!
Klinkt helemaal goed daar! Geniet van je paar dagen vrij, dat verdien je wel na het harde werken op de SEH. Ben benieuwd naar je volgende verhaal :).
xxx
Ellen -
25 Oktober 2010 - 14:03
Marieke:
Hey Anne,
Klinkt goed! Gek idd dat het zo Nederlands is... Maar ja, anders moet je straks weer te veel wennen ;-)!
Maar spannend op de SEH met het busongeluk. Bizar om mee te maken. Wel goed dat het zo gestructureerd was!
Was dit weekend lekker??
Veel plezier nog!
xx Mariek -
27 Oktober 2010 - 09:01
Taco:
Hoi Anne,
Erg leuk te lezen dat jullie het prima naar je zin hebben daar.
Het echte SEH werk afgewisseld met de leuke dingen.
Geniet er van!!
grt
Taco ( de vader van Joline)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
