Het verkeer, apenbeten en Fernandes.

Er is alweer een week voorbij sinds mijn laatste verslag. Een week waarin ik veel gewerkt heb. Op de spoedeisende hulp valt het mij op dat er veel slachtoffers komen van geweld binnen de familie (bv. broers die elkaar te lijf gaan, een dochter die haar moeder mishandeld). Verder zie ik hier veel bromfietsers. Fietspaden heb je hier nauwelijks en de overgang tussen weg en stoep laat veel te wensen over. Over het algemeen wordt hier best sociaal gereden, maar zoals overal ter wereld zijn er hier ook mensen die doen alsof ze alleen op de weg zijn. Met name de bromfietsers zijn hiervan de dupe. Op de fiets voel ik mij best veilig, maar ben wel steeds op mijn hoede. Als bakra (Hollander) val je hier natuurlijk behoorlijk op op de fiets. Onderweg hoor ik dan ook constant getoeter en ge-psssst of wordt er iets naar mij geroepen, maar nooit op een vervelende manier. Een aantal huisgenoten vind het irritant, maar ik kan er alleen maar heel hard om lachen. Ze hebben hier trouwens stoplichten met een grote timer ernaast. Zodra het licht op rood springt gaat de timer lopen en weet je precies hoe lang je nog moet wachten. Ideaal, dat zou in Nederland een hoop frustraties uit het verkeer wegnemen.
Tropische ziekten ben ik hier nog niet tegenkomen. Wel heb ik van de week een man geholpen die was gebeten door een aap (die houd hij als huisdier). Voor mij wel leuk, want dat zal ik in Nederland niet zo snel tegenkomen (of Bokito moet het weer op zijn heupen krijgen).
Lunchpauzes kennen ze hier niet. Je eet en drinkt wat als het even uitkomt. Ik kan als co-assistent daar altijd wel tijd voor maken. Tijdens mijn avonddienst heb ik graag een flesje Fernandes bij me. (Bas je hebt helemaal gelijk, dat is eigenlijk best lekker.) In Nederland zei ik altijd dat het vieze zoete rommel is, maar ik heb het hier toch maar gekocht omdat ik het vond passen bij mijn integratie hier. Zoet is het zeker, maar vies niet. Het geeft mij net dat beetje extra energie wat ik tijdens mijn diensten kan gebruiken.
Zaterdag ga ik met Joline een dagje dolfijnen spotten, naar een openluchtmuseum en krijgen we een rondleiding over een plantage. Daarna ga ik snel nog even slapen thuis, want zaterdag heb ik mijn eerste nachtdienst.

Iedereen bedankt voor jullie lieve berichtjes en mailtjes! Ik denk aan jullie vanuit het warme Paramaribo.

XXX Anne